KAÇAMAĞIMIN NEDENİ
Aslında kaçamağımın bana göre en
güzel yerini yazamadım. Niye derseniz? Yazım gereğinden fazla uzayacak ve belki
de sıkılacaktınız. Niye kaçamak dedim, çünkü geziye katılacağımı söylemedim
anneme. Bir sürü engel koyacaktı. Şimdi nasıl gideceksin? Hazırlığın yok, ben
ne yapacağım burda ? laflarını duyacaktım. Sadece "Pazar günü arkadaşımla
olacağım." dedim, "Akşama görüşürüz" diyerek ayrıldım. Onu da
çok sevdiği yeğenleriyle baş başa bıraktım. Aslında çok iyi eğlendiğinden
eminim.İçim çok rahattı onu bırakırken...
Nedense gezi lafını duyduğunda
kulakları havaya dikiliyor. Nereye olursa olsun gitmeyi istiyor.Hele yanında
kızı varsa Fizanada olsa giderim diyor. Ben de bunu bildiğimden biraz sakladım,
çünkü gideceğimiz yer onun için hiç uygun değildi. Ancak otobüslerle gidilebilirdi.
Doğru da yapmışım onun için çok yorucu olurdu. Neyse gezinin bitiminde eve
ulaştığımızda çok geçti akşam 9 30 olmuştu. Annemlerin olduğu semte ulaşmam
zordu.Yeğenlerine geziye gittiğimizi, henüz geldiğimizi haber verdim. Sabah
dönmemin daha uygun olacağını söylediler.Annene anlatıp haber veririz dediler.
Annemi aradığımda telefonu kapalıydı söyleyememiştim çünkü.
Neyse... sıkı durun . Geldiğimdeki
annemin tepkisi aynen şuydu: Sakın beni buralarda yalnız bırakma. Sen nereye
ben oraya. Ben geziye gidemez miydim? Ne
olacak yürüyemezsem? Arabaya
binerdim.Gözlerindeki muzip ifadeyi unutamıyorum, birazda kıskançlık mı vardı
bilmiyorum. Geziye gittiğimi öğrendiğinde acaip derecede canı sıkılmış. Benim
geziye gitmemden memnun, ancak kendi gidemediği için canı sıkılmış. "Kös
kös oturduk burada, ne vardı biraz
yeşillik, çiçek, böcek görürdük diye
söylenmeye devam ediyordu."
Yanaklarına kocaman bir öpücük kondurdum. Söz seni elimden geldiği kadar
gezilere götüreceğim dedim . Bir kikirdedi. Beni mutlu görmek onu mutlu
ediyordu biliyorum.
Annemin nesini seviyorum biliyor
musunuz? Bu yaşına rağmen hayata böylesine bağlı olması beni hep şaşırtıyor.
Hep şaşırtmaya da devam edecek gibi. Yaşıtlarına göre benden geçti, ne işim var
demiyor, hayatın karşısına çıkardığı farklı tatları denemeye devam ediyor.
Galiba onu ayakta tutan gülümseten de bu diye düşünüyorum. Hayatın çemberinden
geçmiş bir kadın olduğunu düşünürsem daha ondan öğreneceğimiz çok şey var
sanırım. Allah anneme sağlıklı uzun ömürler versin. Ben de onunla hayata dair
güzel anılar paylaşmaya devam edeyim. Torunlarıma anlatacağım anılar
biriktireyim. Amin...