KORKULARIMIZA, HATALARIMIZA VE HAYAL
KIRIKLIKLARIMIZA RAĞMEN...
Hepimizin kusurları vardır kendince,
korkuları vardır, hatalar yaparız kimi zaman, kimi zaman da hayal kırıklıkları
yaşarız. Bunlar değil midir aslında bizi büyütüp olgunlaştıran? Çok
şişmanızdır, kısa boyluyuzdur, belki incecik
kendimize yakışmaz bir sesimiz vardır. Burnumuz yüzümüzde kocaman bir yer
kaplıyor olabilir.Sivilcelerle dolu bir yüzünüz vardır, çok çirkinizdir belki. Bu
kusurlarımız yüzünden sanıyorum hepimizle dalga geçilmiştir, özellikle çocukluk
dönemlerimizde daha acımasız olunduğunu düşünürsek nasıl da
sinirlenmişizdir. Aşırı tepki göstermiş ve karşı tarafa zarar vermişte
olabiliriz. Bir sürü hoş olmayan anılar aklınıza gelmiştir şimdi. Komplekse
kapılmış, belki de kendimizi toplumdan soyutlamışızdır. Sonrasında bu yaşananların
bizim kişiliğimizin gelişmesi için elzem olaylar olduğunu fark ediyoruz. Belki
mücadeleci ruhumuzu güçlendirmiş olabilir. Sakin sabırlı olmayı , başkalarının
ne dediğinin aslında hiçte önemli olmadığını fark ettirmiştir.Kendimizin ne
düşündüğünün önemli olduğu fikrini geliştirmiştir. Ya da hoşgörülü olmayı,
başkalarının fikirlerine sonuna kadar saygı duymayı öğretmiş olabilir.
Kimi zaman karanlıktan korkarızdır,
tek başımıza olmaktan, yalnızlıktan korkarızdır, hayvandan korkarızdır.Kimi
zaman da azarlanmaktan, önemsenmemekten,
fakir olmaktan, evsiz kalmaktan, eşimizi kaybetmekten, sevdiklerimizi
kaybetmekten korkarız .Yüksekten korkarız, kapalı yerde olmaktan korkarız ... vs.
Emin olun korktuklarımız hep başımıza gelir. Bu korkularımızın da bize rağmen
bizim kişiliğimizin gelişmesi için var olduğunu fark ediyorum. Korkularımız
bize bir ayna, düşünün bir kere sizce de öyle değil mi?
İnsanı kendisiyle yüz yüze getiren
korkuları değil mi? Farzedelim yükseklik korkunuz var. Ağaca çıkamıyorsunuz.
Nasıl olduysa oldu, oğlunuz ağacın tepesine çıktı inemiyor. O anda müdahale
etmezseniz çok daha kötü şeyler olacak belki de. Ne yaparsınız? Birini mi
çağırırsınız yoksa bir an evvel yükseklik korkunuza rağmen ağaca çıkıp
çocuğunuzu kurtarmayı mı düşünürsünüz?
Kimisi evde tek başına kalamaz.
Kalırsa aklı başından gidecek sanır. Öyle bir olay olur ki, o evde tek başına
kalmak zorunda kalır. Korkusuyla yüz yüzedir işte, belki cesaretlenerek
korkusunu yenmeyi başaracak. Başardığı duygu onda hiç denemediği yenilikleri
getirecektir. Kim bilir...Korkularımızla mücadele etmek, korkularımızın üzerine
gitmek kendimizde gelişmesi gereken
duygular için bir fırsattır belki de.
Mesela topluluk önünde konuşamama
gibi bir durumunuz vardır. Söyleyeceklerinizi unutacağınızdan, o kadar insanın
önünde rezil rüsva olacağınızdan korkarsınız. Size öyle bir görev verilir ki ya
da hiç anlayamayacağın bir şekilde tam
da korkunuzla baş başa kalıveririsiniz. İşte size korkunuzla baş edebilmek için
bir fırsat. Geri çevirirseniz sadece süreyi uzatmış olursunuz.Uygun koşullar
senin yeniden denemen için oluşacaktır, bundan emin olabilirsin. Korkularımız bizim en
büyük öğretmenimiz olabilir.
Ya hayal kırıklıklarımıza ne demeli.
Bazen çok severiz ve ona sonsuz güveniriz. Ama güvenimizi boşa çıkarır. Yaşadığımız
duygu bizi altüst eder. Kızarız, bağırırız, küfrederiz, nasıl olur? neden
yapar? niçin beni anlamaz? söylenirde söyleniriz. Hayal kırıklığımızın
büyüklüğü kadar yaşarız duygularımızın şiddetini. Sonra duruluruz, düşünürüz.Hayal
kırıklığımızın bize öğrettiğini belki bir zaman sonra fark ederiz. Kime, hangi
konuda, ne kadar güveneceğimizi öğrenmişizdir. Belki de her şeye rağmen yeniden güvenebilmeyi
öğrenmişizdir. Ya da en önemlisi kendimize güvenmeyi öğrenmişizdir.
Son söz olarak;
İyi ki varsınız hatalarımız,
kusurlarımız, hayal kırıklıklarımız, korkularımız....Kişiliğimizde zayıf kalan
bütün yönlerimiz. Sizler bizim için gerekli ve hatta birer armağansınız.
H. UYAR