İnsan niye iyilik yapar sizce?
Bugün annemin " Ramazan boyunca
bana yemekler hazırladın, ne güzel" sözü üzerine düşündüm bunu. Sahiden,
insan birine niçin iyilik yapar?
Birine iyilik yaparken ondan teşekkür
beklediği için mi?
Onu memnun etmek için mi, yada onu memnun ederken aslında kendini mutlu
etmek için mi?
Bir tebessüm etmesi için mi yoksa?
Bize de iyilik yapmasını istemek için
mi?
Ya da ne bileyim, Allah sevap yazsın,
günahlarımızı affetsin diye mi?
Ya da sadece ve sadece iyilik olsun
diye mi yapmalı? Hiçbir şey beklemeden, bu saydıklarımın hiçbirini
düşünmeden...
Düşündüm de...
Ben iyiliği iyilik olsun diye yapmayı
seviyorum.Karşılığında teşekkür etmeyebilir.Bir tebessümü bile
sakınabilir.Olsun, ben yine de içimden öyle geldiği için davranmayı seviyorum.
Kötülükten kaçınmayı da kötü olmadığım için yapmayı seviyorum. İyi olduğumda birinin ödül vermesi
yada kötü olduğumda birinin beni cezalandırmasından korktuğum için değil.
İyilik de kötülük de içimizde. Bizimle beraber doğuyor, bizimle beraber ölecek.
Önemli olan yaşarken neyi seçtiğimiz,
cennet ödülü yada cehennem cezası olmadan...
Hem de ölüp gideceğimizi bile bile,
Üstelik bizden sonra gelecekleri hiç kıskanmadan, üstelik biz görmesek de onlar
daha mutlu olsun diye çabalıyarak.
İşte bu kadar basit herşey bu kadar
da güzel. Bütün mesele sahiden "alçakgönüllü" olabilmekte...
H.UYAR